Bulutlarla Sevişir Bir Adam

Nafaka arýyordu göklerde, bulutlara deðecekti sanki elleri
Umudun durgun gölleriydi daldýðý, düþse parçalanacaktý
Bileklerindeki titreyiþlere hükmetti bir an, korkaktý dilleri
Dudaðýnda yarým bir ýslýk, vedaydý þimþekle birlikte çakan
Acýmsý bir tadýmdý mutluluk, ölümdü ona derinden bakan

Kimi saraylarda mutsuzdu dolaþýr iken, kimi güneþi avuçlardý
Gönlündeki yükü boþaltýrdý sýcacýk bir yuvada, geceleri aðlardý
Eskimiþ mevsimleri biriktirirdi delik cebinde, yokluða yanardý
Bilmezdi ömürsüz ve baþýboþ yangýný, ay ýþýðýnda tütün sarardý
Yaðmurda yýkardý saçlarýný, sessiz çýðlýklarla içten içe kanardý

Her inilti aðrýyla baþlamazdý oysa, sözcükler kýnalý bir umuttur
Göðsümde kanlý bir býçak hayat, hüzünlerin derinliði soyuttur
Renkli bilyelerle seviþir düþlerde çocuklar, öyküler somuttur
Bulutlarla seviþir bir adam, gözyaþlarýný hep rüzgâr kurutur
Döner devranýn garip çarký durmadan, bir gün onu da öðütür

Selahattin YETGÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: