BUĞULU CAM

Baþkaldýrýþlarýmýn gök katýnda yankýsý varmýdýr acep,
Evrenin babasý buðulu cam ardýndan süzer gibi,
Kýpýrdatmaz kýlýný bu derbeder solukluya,
Durup durup dellenirim unutulmuþluða.

Oysa ben batan güneþe, doðan mehtaba,
Velhasýl herbir þeyine sevgiyle uzandým,
Gerçekle düþ arasýnda boðuþurken kullarý,
Yaþama filiz veren en el hakký kucakladým.

Nüfus cüzdanýmda üç beþ ývýr zývýr yazý var,
Bu mudur benim kimliðim ey yüce yaratan,
Gözbebeklerimde çocuksu yalnýzlýklarým,
Cangýl ortasýnda kayýp ve bir baþýmayým.

Örselenmiþ duygu saðanaklarýnda yetmez mi yýkadýðýn,
Dað baþýnda taþ olsaydým, umursamazdým,
Madem ki beni insan suretinde yarattýn,
Al þaþkýnlýðýmý ver aþkýmý.

Ýsyansa isyan,
Ne zaman oturup seni düþünsem,
Unutulmuþluðumun kabarmýþ köpürmelerinde,
Tutsaklýðým baþlýyor biteviye.

Hayýr da þer de sendendir dediler, böyle öðrettiler,
Ama nedir benimle derdin,
Bir mola arasý olsun benimle ilgilenemezmisin,
Baksana yaþamayý becerememiþim.

Yaranamadým,
Haham’a, papaz’a, imam’a,
Neyi sorgulasam günah dediler,
Ýnancý býrakmýþlar kör býçaklý yobaza.

Baþkaldýrýþýma öfke duyduysan eðer,
Siliver artýk bana baktýðýn camýn buðusunu,
Ne para ne pul istemedim senden,
Sýram gelmiþtir, birde þu kuluna el atýversen.

Esel Arslan
2008-Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: