DARAĞACI

Her þafakta daraðaçlarý kurarým kendime,
Sýyrýlýr çýkar ruhum, tabure tekmelenince,
Seyreyler uzun uzun sallanan bedenimi,
Uzlaþmaz kavgalarý baþlar yeniden,
Ruhla bedenin.

Sen astýn, ben astým,
Nedenli, nedensiz bir kör dövüþüdür,
Her asýlmýþlýðýmda,
Suç ve suçlu arar dururlar,
Celladýn karþýsýnda.

Ne kadar trajikomik ve de basit oysa,
Suç iþleyen benim, cezayý verende,
Bitmeyecek asla, suç ve ceza,
Kuracaðým yeniden yeniden,her þafakta,
Ayaklarýmda tabure, boynumda ip,
Devam edecek yaþamým gün ýþýdýðýnda,
Yarýnlara yepyeni þekiller verilip.

Tükenmez iþkenceler gibi gelir seyredene,
Tamamlansýn isterler mutlaka bu infazlar,
Öfke kusar durmadan baþka becerikli cellatlar.

Bütün bir yaþamýn içine tükürüp gitmek var ama,
Bilemez kimse neden, niçin tamamlanmadýðýný,
Ah o içimde gülümseyen haylaz çocuk var ya,
Her defasýnda vakit var der, tutar ayaklarýmý.

Titreyen bir mum alevi gibi gider gelir,
Ölümle yaþam,
Yarýnlar meraký içinde,
Devam eder gider yaþam kavgam.

Suç, suçlu,irademin göreceli kavramlarý,
Býrakýn ey ruh ve beden bu anlamsýz inadý,
Bilin ki,
Ýnsandýr aslýnda kendi kendinin celladý.


Esel Arslan
2008- Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: