amansýz bir savaþýn eþiðinde periþan gönlüm kan revan içinde içim bir yangýn yeri þimdilerde duygular talan olmuþken yüreðimde elbette sönecek bu ateþ sevgin varken içimde
öyle bir yerdeyim ki ben...
kara bir bulut çökmüþken daðýn tepesine sisten görünmüyor ses versem de dað eteðine ne zaman dalsam yüce bir daðýn seyrine huzuru bulurum sýðýnýnca gölgesine dünyamýzý cennet yaptýk biz ikimiz seninle
öyle bir yerdeyim ki ben...
sessizliðin sesini dinlerken kasvetli gecede harlanmýþ yangýn var yüreðimin üþümüþlüðün de yaþanan güzel anýlar canlanýrken tüm benliðimde hayat bir film þeridi gibi geçiyor gözümün önünden perde perde her þey susmuþ dinliyor bana gülümseyen gecede
öyle bir yerdeyim ki ben...
sonbaharda zemheri kýþýna teslim olmuþken yüreðim bir yaným sevgi denizinde yüzerken bir yaným kor ateþte yanmakta diðer yanda acýyla hüzün ah benim eli mahkum gözüm zemheride bile bana bahar oldun karanlýk geceme gündüzüm gönlümde vahlar dilimde ahlar yanan kalbim bilsen nasýlda sýzlar
öyle bir yerdeyim ki ben...
içimde fýrtýnalar koparken kaybolurum ben sessizliðimin sesinde kýþa mecbur günlerde hýrçýn dalgalar nasýlda vurur gönül kýyýlarýma daðýlsa sis çekilse kara bulut parlasa güneþ Karadeniz’in sabahýnda sevinç çýðlýklarýmý ertelerken özlem dolu baharlara yürümek senle yan yana sevgiyle sonsuz mutluluðun yolunda
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 07.11.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.