BU ATEŞ SÖNMEZ

Âb-ý hayat daðýtan, o pýnarýn gözüne
Bid’at, hurâfe katýp; zehir ettiler aþým.
Kim yanlýþý terk eder, sahip çýkar özüne
Biliniz ki o zaman, bahara döner kýþým.

Ýlim ile irfanla, boþ gönüller dolmalý
Hak yolda hizmet ile, gül benizler solmalý
Her müminde her zaman, müceddidlik olmalý
Þahýslarla iþim yok, bid’atlarla uðraþým.

Aranmalý elbette, yapýlan iþte uyum
Zorlasam da tersine, hiç akmaz benim suyum
Oldu/bitti bu böyle, deðiþmez benim huyum
Tebliðden vazgeçemem, ilerlese de yaþým.

Has bahçenin gülleri, mevsim geçse de solmaz
Îmandan mahrum bir kalp, ne yapsanýz da dolmaz
Elbette çok riski var, göze almadan olmaz
Bu yoldan ben dönemem, aðrýtsalar da baþým.

Hasat vakti gelmeden, gök ekini biçemem
Ayrandan, sudan… Baþka, hiçbir þeyi içemem
Herkes beni kýnasa, yinede vazgeçemem
Çeþmeye dönse dahi, gözden akan gözyaþým.

Ýzmleri býrakýp, doðru yolda gitmezsem
O “Yediler” misâli, bir mað’rada yitmezsem
Eðer gözüm görürde, müdâhâle etmezsem
Benden dâvâcý olur, daðdaki çakýl taþým.

Bunu bana emreder, inancým ve fýtratým
Birden bire þahlandý, zapt olmaz artýk atým
Hiç gözümde kalmadý, ne yalým ne de yatým
Yanlýþý görür görmez, çatýlýr birden kaþým.

Ehli küfür ne yapsa, ezâný dindiremez
Yanan vahiy ateþin, hiç kimse söndüremez
“Yedi düvel” birleþse, bu yoldan döndüremez
Birden “ASLAN” kesilir; oðlum, kýzým… Ve eþim…!!!

03/02/’18
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: