O tetikleri çekenler,
O tertemiz kadýnlara, çocuklara kýyanlar.
Vahþiler, canavarlar, çiyanlar...
Sizde öleceksiniz;
Atalarýnýz, dedeleriniz de bilmezdi insanlýðý,
Siz nereden bileceksiniz...
Hadi insanlarý öldürdün,
Hayvanda mý sana silah çekti,
Kedileri, köpekleri,
Ýnekleri niye öldürdün.
Bu kadar þerefsizlik, tarih kitaplarýna da girmez.
O rüyalarýmýzý kirletenler,
Gerçeklerimizi alaþaðý edenler;
Siz de öleceksiniz.
Tarihin geçmiþ derinliklerinde,
Haindiniz, kahpeydiniz,
Yüzyýl geçse, bin yýl geçse,
Ayný týynetteydiniz...
Biz ki;
Kadýna, çoluða, çocuða, yaþlýya,
Ucunda savaþ bile olsa silah çekmemiþiz.
Sabrýmýzýmý deniyorsunuz;
Taþarsa, önümüzde duramaz dümdüz olu gidersiniz.
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.