Yüz

Az önce,
Eylül yüzlü bir kadýn,
Diz kapaðýndan öptü hüzünleri.
Ay yüzlü, esmer bir geceden geçtim.

Susarken avuç içlerimde onca þiir,
Ben bir þair sevdim.
Kalbindeki mürekkepten ellerine kadar.
Ekim’in yorgun cümlelerini çizdim yüzüne.
Üþüdüm ilk defa.
Hatýrlýyorum soðuk bir kýþ günüydü,
ve yaðmur vardý.
Bütün pencereler açýk!
Göðsümde beyaz bir kardelen yapraðý.
Saçlarýmda kýzýl bir gölge.
Uyandýðýmda çoktan gitmiþti...


Özge Özgen

Sosyal Medyada Paylaşın: