hedefe varmak için
tahtalar diziyoruz hayata
tanýmlanmýþ eþkallerden yola çýkýp
çizimler yapýyoruz tahtaya
kimini on ikiden
kimini
ikindiden vuruyoruz
bazen hedeften þaþýyoruz
bazen tahtadan
her deneyim
tecrübeye çentik atýp
sabitleniyor bir sonraki niyetin
tetik tutan parmaðýna
hedefe varsýn diye
tahta arýyoruz kendimize
sonra baþýmýza elma koyan elin
gezine
göz olup
þaþmasýn diye niþan hattý
kýmýldamýyoruz
teslim olmaya dünden razý olan duruþun
istifini bozmadan
en güzeli
ortak hedefe odaklanmak
güzel niyetlerin emelinde
iðfal etmeden hisleri
ayný tetiðe dokunan parmaklara ilham olabilmek
kalk þimdi ayaða
derin nefes al
arkandayým korkma
saçlarýný sol yana atýp
çeneme yer aç omzunda
parmaklarýn bana emanet
sen yeter ki gözlerini ayýrma on ikiden
kulaðýn
sesime kesilirken
kendini bana ver
derin bir nefes alýp
yarýsýný tut
kalbimin ritmiyle eþ güdümlü atýnca kalbin
yapman gerekeni söyleyeceðim
hazýr mýsýn..