TÖVBE

Sularý aþaðý akar sanýrdým,
Gördüm,yokuþa da akarmýþ sular.
Ben güzeli gözlerinden tanýrdým;
Tanýdýkça bende arttý korkular!
Geceyi gündüze saydý uykular.

Mavi gözler, beni çeker derine,
Ela gözler, alýr teknelerine,
Yeþil gözler iþler ilklerine;
Hiç kimseye yaranýlmaz bilirim;
Dönerim de her gün baþa gelirim.

Dilden çok aslýnda konuþan gözdür,
Yollarý baðlayan biricik sözdür,
Ansýzýn yüreðe düþen bir közdür!
Yakar da dumaný çýkar baþýndan,
Þeytan olur! Çekilmez de karþýndan.

Anladým ki, daha iþim bitmemiþ,
Bunca çekilenler sana yetmemiþ,
Hiç kimse verdiði sözü tutmamýþ;
Sular dalgalanýr yol alýr gider,
Kalýr gözlerinde bir ince keder.

Deli tayým kýrbaç yer de uslanmaz,
Neyi versen içip, doyup ta kanmaz,
Zýpkýn yerde yüreðinden hiç týnmaz;
Baþýn kýrk kez yarýlýr da, baþ korsun,
Býktým be yüreðim; Sana aþk olsun!

Gömdüm buzullara, sen yanýyorsun,
Atsam ateþlere gülümsüyorsun,
Galiba sen, seni tanýmýyorsun;
Tanýtýrlar bir gün yersin þamarý,
Deli gönlüm olmaz aþkýn kumarý.

Ey gözlerim, yüzüme bak, utanma,
Ölürsen de sevda son bulur sanma,
Kýyamete kadar sürer bu yanma;
Olduk ateþlerle beþik ketmesi,
Sonsuzadýr ocaklarýn tütmesi...

Bir odunda sen at, gel ocaðýma,
Bir elde sen uzat salýncaðýma,
Geçmiþim, gel otur sen kucaðýma;
Yüz ayný yüz amma, gönül bir baþka,
Her þeye var bilin; tövbe yok aþka...



Hayrettin YAZICI





Sosyal Medyada Paylaşın: