Ýlhamýný yok ettiði þairlerle dolu deðil mi
þehirlerin avuç içleri ?
Ben hiçbir þehri sevmedim
Boyunlarýnýn kenarýna sinmiþ kokunu sevdim
Zülüflerinin arasýna gizlenmiþ gölgeni …
Kaldýrýmlarýn eteðindeki ayak izlerini sevdim
Sýr tutamayan köþe baþlarýna öfkeni …
Ben hiçbir þehri sevmedim
Çünkü en virane halleriyle
göðsümde gezindi her biri
Ýzinsiz ve izansýz
gölgemle seviþti
Ýþleri bitince
cellatlara teslim ettiler düþlerimi
Küfredemedim edebimden de
tutup defalarca
vicdanlarýna bastým izmaritlerimi
Aðlamak istediðimde bahanelerime kusur bulup
ayýpladýlar
Aðlatmak istediklerinde
iþlemediðim tüm suçlarý kaderime kazýdýlar
Ben hiçbir þehri sevmedim
Çünkü hepsi de heybesinde
bir daraðacý bulunduruyordu
Ne zaman yeþertsem hayallerimi
suç unsuru sayýp
iple süslüyordu
Ýstiflenmiþ kalabalýklarýn alkýþlarý arasýnda
kaç kez son dileðimi söyledim
Kaç kez öldüm … Dirildim …
Öldüm … Dirildim …
Ortada bir cellat varsa
kalabalýklar aþýða burun kývýrýyor
biliyor muydun ?
Ben ezberledim …
Ben hiçbir þehri sevmedim
Çünkü birinin bile koynunda
muska gibi taþýnmadým
Ebabiller için süslenen Ebrehe idim
Hicaptan nasipsiz cümleleri
boðazýma takýldý hep
Üzerlerine çýðlýk çizdim
En cafcaflý billboardlarda afiþe ettiler çýðlýklarýmý
Ýnsanlar þehirlerden yana saf tuttu
Kimi kuyumu kazdý
Kimi boynumu kýrdý
Hatýrla !
“ Keþke “ derdim
“ tüm þehirlerin yüzünü sen boyasan
yoksa vazgeçmez þehirler
çýkmaz sokaklarýnda
faili meçhul aþ(ý)klarýn
cesetlerini saklamaktan “
Ben hiçbir þehri sevmedim
Çünkü þiirlerimi sahiplendi her biri
þairi deðil
Ben de intikam için
illegal yazýlarla duvarlarýný kirlettim
ve son otobüsle hep
silüetlerini terk ettim …
Özgür SARAÇ / Râzý
29012018 Denizli