AŞKIN SON DEMİNDE SEN

Uykusuz gecelerin sensiz sabahýnda
Günün ilk ýþýklarý dolarken odama
Bir aðýrlýk çöker göz kapaklarýma
Ýsyan ederim yalnýzlýðýma
Süzülür gözyaþlarým yanaklarýma
Çýkacakmýþ gibi göðüs kafesinden
Kalbim isyan eder yaþananlara

Umutsuzca yakarýþlarýma
Beynim cevaplanmamýþ sorulara ararken yanýt
Þüphe bulutlarý dolaþýyor etrafýmda
Güvenmiþliðim engelliyor yine de
Daðýtmak istiyorum kabus gibi bulutlarý

Neydi benim suçum neydi günahým
Neyin hangi suçumun bedeli bu
Boðazýmda koca bir düðüm
Günlerdir dargýn gözlerim uykuya
Biraz uyuyabilsem kapansaydý gözlerim
Yaþasaydým sensiz ve de sessiz
Yeniden uyanýncaya kadar ölümü

Kurudu göz pýnarlarým
Uykusuzluk deðil þikayeti gözlerimin
Aðlamaya özlemdir
Kirpiklerimin ucunda düþmemek için direnen
Süzülen inci tanesidir gözyaþlarým
Ve sonrasýnda tarumar olmuþ
Senin için çarpan koca bir yürek
Hüsranýna aðlamaktýr aþkýmýzýn

Eðer bir gün beni býrakýp gidersen
Bende ki seni bir çýrpýda silersen
Beni yalnýzlýðýna inandýrarak git
Belki de ikimiz için bu son vakit ...




Refik
27 . 01 . 2018
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: