suskun bir eylül akþamýnda karanlýðýn kucaðýna doðarken gün ufukta kýzýlca kýyamet içimde yeni yetme hüzünler oturmuþum yalnýzlýðýn kýyýsýnda yalnýzca beni düþünüyorum ruhumun kabaran dalgalarý arasýnda
kýzýl bir akþam serinliðinde bakarken geçip giden yýllarýn ardýndan ruhuma yansýr hüznün binbir yüzü benden hesap sorar boþa geçen yýllar iþte o zaman küserim ve kendime derim ki neden bunca yýl hiç düþünmedin kendini niye þimdi soruyorum sana dargýnlýðýn sitemin kime
teslim olunca geceye yorgun gün gecede mahkum sanki bir ben bende yitip giden hayaller ay aymaz bir gecede bitmesini hiç istemediðim bir düþüm düþtü gözlerimden kayan bir yýldýz misali
gitgide renkleri deðiþen ufkumda ne zaman hayal kýrýklýðý yaþasam geceye mavi bir hüzün çöker kýzýla döner gözlerimdeki yeþil dalýp giden bakýþýmda kendi dalgasýnda boðulur içimdeki her mavi
hüznün düþtüðü ahraz gecelerde yüreðime dokunurken ayaz her mevsim hazan olur bazen sesim boðulur sessizliðimde konuþamaz dilim lal olurum bazen de aðlayan bir kemanýn tellerinde inleyen bir naðme olurum
her can kýrýklarýnda nasýlda hemen büyür çocukluðum kendinden baþkasýna küsemez bile taþýmaz olur ayaklarým yorgun bedenimi dikiþ tutmaz yüreðimde her defa bu son desem de kendime hiç sözüm geçmez ki deli gönlüme
hayat bazen öyle yorar ki insaný sabrýn sükunetine sýðýnýrsýn hayat bu bazen kazanýrsýn bazen de kaybedersin iþte kaybedersin uykusuz bir gecenin sabahýnda kalmadý takat tükendi feryat ömür bitiyor beyhude heyhat
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 23.09.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.