Keþke ben girseydim kara topraða, Sen yaþasaydýn baba! Yüreðimize kor ateþler düþürdün giderken… Yaþamak, ayakta kalmak, Ölmekten daha bir zormuþ, Buralara keþke bir uðrasaydýn, Nasihatlerine çok ihtiyacým var baba!
Gitmek var mýydý ansýzýn, Ansýzýn bir baþýna böyle býrakmak, Bilirim, þýmartmamak için, Bizleri uykumuzdayken öperdin, Sabahlarý evden çýkarken, Çocuklarým uyanmasýn diye, Kapýyý hafifçe açar, Sessizce iþe giderdin…
Ayaðýndaki ayakkabý Sümerbank malýydý, Bizlerinki ise markalý olurdu, Çocuklarým mahcup olmasýn diye, Bizlere eskimeden yenisini alýrdýn, Sigaranýn en ucuzunu içer, Üç kuruþ tasarruf edebilmek için, Hafta içinde gazete almazdýn, Sen ne çok bilgiliydin baba!
Biliyor musun, ben hala, Bulmaca çözemiyorum, Sen olsaydýn yanýmda, Yine sana sorardým baba! Miras olarak kitaplarýn kaldý, Onlara dokununca, Sana dokunuyorum sanki, Kokun hepsine de sinmiþ, Açtýkça sayfalarý, Ellerinden öpüyorum…
Dikili bir aðacýn yoktu ama, Saygýnlýðýn, kibarlýðýn vardý, Seni tanýyanlar hala anlatýrlar, ‘’Baban büyük adamdý ‘’ derler, Sen hep farklýydýn baba!
Vasiyetin kulaðýmda küpedir, “Dürüst olun, dürüst kalýn, Benim servetim dürüstlüðümdür” derdin, Ben senin kadar dürüst deðilim, Kurtlar sofrasýnda adam harcýyorlar, Dürüst kalýnamýyor baba!
Kardeþimi on beþinde gelin verdik, Kurda kuþa yem olmasýn diye, Almanya’ya, gurbete gittiðinde, Büyümeyen kýzýn yine küçüktü baba! Oysa kýzýn bana emanetti, Çaresizdim, Affet beni baba!
Kara topraða verdiðimizde seni, Ben on yedisindeydim, On yedi bin yerimden yaralandým, Her bir yarama tuz bastým, Sesimi bir Allah’ýn kulu duymadý, Sen olsan duyardýn baba!
Amcalarým, dayýlarým, teyzelerim neredeler? Herkes nereye gitti baba? Küçük kardeþimi ne de çok severdin, Daha dün bebekti, Þimdi kocaman adam oldu, Hep seni sordu büyürken, Seni yeterince anlatamadým, Kardeþlerime sahip çýkamadým, Affet beni baba!
Kapýmýzý hiç kimse açmadý, Bayramlarda hep boynu bükük kaldýk, Babam diye mezar taþýný öptüm, Taþlar soðuktu, Oysa sen sýmsýcaktýn baba!
Annemin gözyaþlarý hiç kurumadý, Ben gözyaþlarýmý hep içime akýttým, Senden kalan yadigar saatini Halen saklýyorum, Emekli olduðunda duvara asacaktýn ya, Elim gitmedi bir türlü, asamadým, Ama resmini astým baba! Yine bize tebessüm ediyorsun, Sen kýzarken de sanki gülerdin bize baba!
Evlendim, Ben de baba oldum, Ama senin gibi olunmuyor, Sen tatlý, sert, Ne bileyim iþte, Bir baþkaydýn, Babalar bir baþka olur deðil mi baba!
Sevdiðin þarkýlar çýktýðýnda, Ýçim burkuluyor, Aðlamak geliyor içimden, Çocuklarýmýn yanýnda aðlayamýyorum baba, Yýllar geçse de, daima yüreðimdesin, Dualarým senin için, En güzel aðlamalarým senin için, Ezelde ve ebediyette kavuþmak dileðiyle, Seni dünden de çok seviyorum, Baba! Baba! Babam…
Vecdi Murat SOYDAN 28 Temmuz 2005-Mihalýççýk/ESKÝÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.