Adý Tikenli olan mahallemizin gülüydü Halide yengemiz Eskinin iki katlý ahþap evlerin birinde Ýki ayrý hayat yaþanýlan görkemli evin Geliniydi bir zamanlar...
Endamlý gelinin giriþ katta damlarý,kaylar denilen yerde baðlarý vardý. Mahallenin uzaðýný yakýn eden,iþlerini gören,sahibi gibi uysal mý uysal Güzel gözlü emektar bir eþekleri vardý. Mahallemizin süt ihtiyacýný karþýlayan inekleri bile vardý üstelik Gelindi o yorulmak nedir hiç bilmeyen Evle bað arasý mekik dokuyan uykuya hep hasret kalan Gözü gönlü tok olup,aç olanlarý emeðiyle sevgisiyle doyuran.
Üst katýn cumbasýndan ne de güzel bakardý hayata Halide yengemiz Balkonu olmayan evlerden sokaða çýkýp oturan komþularý Baðýra çaðýra oynayan biz çocuklarý görünce dayanamaz Çýkardý mahalleyi kucaklayan sesiyle... Güzel ve özel bir sesi vardý hala kulaklarýmda çýnlayan Þarký türkü bilmezdi ama bizler onun güzel naðmelerini Þarký gibi dinler dinlerdik. Bitmeyen enerjisiyle,neþesiyle,gülüþüyle aðlayaný güldürür Güleni aðlatmaz,hiç kimseleri kýrmazdý O Kim bilir onun da caný yanardý,kanardý,derin hülyalara dalardý belkide!
Bir gün geldi yorulan bedeni hastalandý Halide yengemizin Hala anlamak istemiyordu,gülüyordu hastalýðýna bile meydan okurcasýna O herkese ilaçtý,merhemdi,þifaydý,sanki dersin hýzýr acildi her derde koþan Kendini hiç düþünmeyen,fedakar bir o kadar da cefakardý aslýnda Ne zaman nerede görseniz onu,yüzüne yakýþan gülüþünü Nasýlda hemen kondururdu gül yüzüne Lakin yoðun bakým odasýnda korktuðu aletlere baðlýyken Bu defa ben ona gülümseyerek seslenirken,gözlerinden akan yaþlar Benim içimdeki dev dalgalara set olmuþken Elimi sýmsýký tutuþundaki sevgisini,yüreðimin ta derinlerinde hissederken Ayla...Ayla diye baþladýðý devamýný getiremediði sözlerine Mahallemizin direðine tercümaným bugün!
Kýsa hayatýna ne çok þey sýðdýrmýþtý,mahallemizin sevilen Halide yengesi O ektiði bað hariç,herkesin gönüllerine ne çok sevgi ekmiþti Ah bir bilse,görebilse,eskisi gibi bir de gülüp geçse Þimdi mahallemizde ne ondan,ne de eskilerden bir eser yok,yok! Birbirine yapýþýk dost evlere giren çýkan da yok! Yok bir ses seda,evler bile sahipsiz hala yasta!
Geçen gün mahallemize yeni yapýlan parkta oturdum. Ne de güzel yakýþmýþtý mahallemize ama hüzün hakimiyetini çoktan kurmuþtu. Ben mi hüzünlüydüm yoksa mahallemiz mi küsmüþtü? Anlayamadan vakit geldi geçti,bir su gibi,ömürler gibi... Anladým ki,her þey sevdiklerimizle yaþandýðý anda güzelmiþ!
Sonra...
Mezarlýk ziyaretlerine gittim mahallemizin,hemen þuracýkta Orada aldý beni bir sevinç,görünce hepsini bir arada Yalan deðil inanýn aynen mahallemizdeki düzen gibiydi Mahalledeki ahalinin hepsine ayrý ayrý dua ettim Halide yengeyle de konuþtum ama bu defa gözüm yaþlý Mutluydu,gülümsüyordu,duyuyordu ama konuþamýyordu sanki! Bazen düþünüyorum da hikaye mi oluyordu her þey Bir varmýþ bir yokmuþ gibi... Aslýnda güzel bir masaldý Mahallemiz,çocukluðumuz,yitirdiklerimiz Ve bir de Halide yengemiz!
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 21.06.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.