Bir bahar dalý kýrýlmýþ içimde ince bir sýzý gibi akýyor duygular yorgun ve yenilmiþ kalbimin üstüne hüzün damladý durdu ömrümce ruhumda bir aðlak adam kalmýþ yalnýzca
Ne güneþ gülümsüyor artýk sýmsýcak ne bahar kokuyor saçlarý bahçemin sonsuz girdabýnda iklimlerin yüzümü nereye çevirsem hüzün
Ey gökyüzünde sessiz sessiz aðlayan ay ey sýzým sýzým sýzlayan gece bakmayýn öyle, incitmeyin gözlerimi girmeyin çýðlýðýmýn arasýna yaralý bir þiir gibi
Yýllar geçse de dikiþ tutmuyor evlat acýsý sönmüyor ateþi buz tutsa da daðlar Anladým ki, hayatý çile olan bir bedeviyim..
Anladým ki, aðýtý yaralý kuþlar konmuþ hayatýma bütün saatler acýya kurulmuþ solgun bir yapraðýn ince hüznü gibi ay kanamasý ince bir hüzün hayat yaþadýkça acýtýyor beni
Ah ettikçe ahlar aðacýnda ah dökülür kavruk ve çatlak topraklarýma..
Nuri CAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
NuriCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.