Sefer hazýrlýklarý tamamlandý. Kývanç Beyin otaðýnda toplanan 5 binin üzerinde ki alp, hazýrdý. Mergen ve bazý alp hatunlarý da onunla birlikteydi. Katýlan beylere, alplare bir konuþma yapan Kývanç Bey, “Beylerim, Alplerim, sizler ne savaþlar gördünüz. Ne zorluklar yaþadýnýz. Düþman mertçe dövüþmüyor. Kahpece saldýrýyor. Onlara bu kahpeliðin hesabýný öyle bir soralým ki, ömürleri boyunca, topraklarýmýzdan uzak dursunlar. Allah doðrularla beraberdir. Gazanýz mübarek olsun” dedi ve harekete geçtiler. Ýran topraklarýna girdiklerinde onlarý bazý alpler karþýladý. Esirleri nerede tuttuklarýný öðrendik, bizim kendilerine saldýrabileceðimizi düþünmüyorlar. Sabaha karþý tan aðarýnca kalelerini baþlarýna yýkalým””.dediler O gece orada konakladýktan sonra, sabaha yakýn harekete geçtiler. Oklarla kulelerde ki tüm gözcüler indirildi. Gizlice surlara çýkýldý. Bir kýsým alp de, Kapýyý açmak için içeri girip kapýya geldiler. Onlar ne olduðunu anlayamadan saldýrý baþladý. Taþ taþ üstünde býrakýlmadý. Esir alpler kurtarýldý ama içlerinde Mergen alp yoktu. Çemen Mergen’in nerede olduðunu sordu. Onlarda Komutan NEMVAR’ýn kýzý, SAHAR onu alarak Ýran içlerine götürdüðünü söylediler. Kývanç Bey 10 YÝÐÝT alp’ini MERGEN’i bulmak için görevlendirdi. “Ölü veya diri Mergen’i Obaya getiresiniz” dedi. Kýlýk kýyafet deðiþtiren ve Arapçayý, Farsçayý çok iyi bilen 10 Alp, “Emredersiniz bey’im” diyerek oradan ayrýldýlar Diðer hatunlar, alp beylerine kavuþurken, Çemen isyandaydý ve þöyle diyordu Mergen’nin ardýndan….
YAR SENÝ
Ardýn sýra, Beylerimle, gelmiþim Çok aradým, bulamadým yâr seni Ömrüm adadýðým bir can bilmiþim Bu tutsaklýk, için için, yer seni
Hayalin gözümde, geçmiyor zaman Yokluðun gönlüme, vermiyor aman Gelip te rüyama, olmazken güman Ne hale koymuþtur, utanç, ar seni
Balalarýn her gün, yoluna bakar Her bala oynarken, o boyun büker Buðulu gözlerden, yaþýný döker Düþündükçe, basýyordur, ter seni
Bütün bu olanlar, kader sadece Adýn dudaðýmda, tesbihten hece Obandan uzakta, hemen her gece Hasretin ateþi, yakar kor seni
Ölüm gelip, ara sýra, yokluyor Hasretine bu can, hasret ekliyor Ana, Ata, Yâr, çocuklar, bekliyor Unutma can, düþünenler, var seni
N’olursun gel, çektir me yâr, ah-ý zar Her dem senle, etmiþimdir, iftihar Bizden baþka bir bekleyen daha var Çok özlemiþ bak bekliyor “kar” seni
Sýyrýlmalý derim, yayýlan pustan Lüzumsuz’um, bu sevda ki, bir destan Gönül köþkü, ne güzel bir, bedestan Her an sýkýntýya, sokar zor seni
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
(devam edecek) Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.