KURŞUN

Aldatýlýyor/muþum anne,
Kandýklarýmdý ilk sana inandýðýmý
Reddederken Tanrý
Bense bir avuç kuru yemiþ yemiþçesine
Þapýrdatýrken aðzýmý nasýl da kýzmýþtýn.

Þile bezi elbisemle hep masum bir çocuktum
Kaybolmadýðým yýllardý sanýrým:
Zaten hep sanmadým mý ben?
O terazi hep yan çizdi:
Avuçladýðým ne ise tombik ellerimle
Ve ne zaman gülsem aðýz dolusu
Kardeþimi döverken gecenin bir vakti
Ellerimde yanan bir acý
Acýttýðým kadar da acýmýþtým oysa.

Ayrý dünyalarý tek bellediðim o yýllardan kalan
Bir sarnýç keza:
Dumura uðrayan bir gök kubbede
Asýlý kaldýðým yalanýna
Melekler bile gülerken…
Ne deðiþti söyle?
Hala aynýyým:
Hala koþullu ve koþutlu
Belki de kaygýsýz ve ölümsüz olduðuna
Ýnanan insanlara imrendiðim kadar/mýþ
Lakin insanlar hep bana öykündü:
Kâh kýrmýzý saçlarýmda oynaþan güneþe
Ya da sevinç ne zaman kalsa kursaðýmda…

Önce güldüm sonra aðladým ben
Þimdi ise önce aðlayýp
Sonra yine aðlýyorum
Belki de ismimle tezat bir þarký kadar yalaným,
Demedim farz et sen yine de.
Hem yeni öðrendim anne, neyi mi?
Suç olduðunu gözyaþlarýmýn
Ve insanlara yaþlarla bile alay ettiðini.

Þimdi kurþun kadar aðýrým
Aslýnda tüy kadar hafif olduðum yýllar
Bin asýr evvel
Yine yorgunluðun ayaklarýna serildiðim
O meczup vakitlerde:
Bir kör þarkýcý
Ve sevdiði kýza ulaþamamanýn verdiði acý…
Kimdi?
Kimdim önceleri?
Göz hapsine alýnan yollarýnda aþkýn
Ve mutluluðun
Yine dolambaçlý söylemler
Belki de iksir niyetine içtiðim
O þarkýlarda kaykýlmýþlýðým
Sonra da dertop olmuþ bir þiire susayýp
Serildiðim boylu boyunca
Hem bilirsin sen de:
Nasýl da boyumdan büyük laflar ederdim bir zamanlar
Ve adýna umut diyorlardý sanýrým.

O yabancý teyze ve amcalar
Ve sen hep öfkelenirdin
Ne zaman ki baþýmý okþasa bir yabancý
Çekerdin beni ansýzýn
Þehla gözlerinde sokaklarýn
Sakýndýðýn kadar da varmýþ
Demek ki;
Zamandan kayan sadece hayal ve
Yorgan misali çektiðim
Kurmaca masallarmýþ
Ta çocukluðumdan kanamaya baþladýðým da
Delili bunca soytarý kahraman
Sanýp da sakýndýklarým;
Sakýnýp da yüreðime batan dikenleri
Ýçimdeki saklý gülün
Oysaki hep beni diken bildi
Zalim insanlar.

Ve hep battým ben
Oysaki batan sadece umutlarýmdý
Su alan kayýkta
Ben çoktan batmýþken
Hayallerin dibine
Yine de vazgeçmedim düþ görmekten
Düþe kalka büyümediðimdendir zannýmca
Hala içimin kuytularýnda
Þarkýlar söyleyen
O kör þarkýcý
Ve asla kavuþamadýðý zengin sevgilisi.

Ne öncemde ne an’ýmda ne de
Kurduðum dünyamda
Asla barýnmadý yalan ve isyan,
Diyemem
Affetsin beni Yaratan.
Sevdiðimden bile mesulüm
Sevdiðim kadar da suçluyum
Sanýklarýn ilahi tanýðý bir göçebe ruhum
Kendinden gitmek bilmeyen
Asýlý kaldýðýma gök kubbeye
Hala inandýðým kadar da
Yalansýz, dolansýz bir zaman aralýðýnda
Evrildiðimden belki de
Bunca küçük detaylarda boðulduðum gerçeði.
Sen sadece býrakma elimi
Ve avut beni
Asla gerçek olmayacak hikâyelerin
Tetiðini çekerken.


Sosyal Medyada Paylaşın: