UNUTULMUŞLUĞUN KIBLESİ...

Sahiplenmek olasý mahkûm bir þiiri,
Þaibeli mýsralarla yüz göz olmak adeta
Þairin kaderi,
Yine ýlýman iklimler kundaklanýrken
Ýfrata kaçsa da aþk haybeden
Unutulmuþ bir yenilgi olmalý belki de
O mensur kayýp hikâye.

Günahlarýn en yücesi,
Unutulmuþluðun kýblesi yine;
Edindiði merhalede
Bir beyit kadar titrek sesi
Ýþte evrenin ketum nefesi;
Anmakla unutmak arasýnda gidip gelen
Ölüm.
Sevmekle yok sayýlmak aþkýn sancýlý doðumu.

Güne hürmeten ýþýkla donatmak geceyi;
Aþký sefil bir i mge niyetine
Sahiplenmek
Ve boyamak yeri göðü
Þiirin kanýnda kaynayan
Bin bir hücre;
Zararlý birer methiye zaman zaman
Sýzaný deðil de
Sezen yüreði tutsak etmek;
Zan altýnda bekçisini ömrün
Mevta bilmek umarsýzca;
Kýraðý çalan hani ölü ki?
Bin bir rahmeti hak eden
Yine aþký dýþlayan
Hangi mevki?
Kendini tepeye koyan
Kaf Daðýn þaibeli mimarý
O münferit asalet?

Kerem’den çýksak yola defalarca
Varmayý ertelediðimiz görünmez yaka:
Þehri bile mimlerken ayrýlýkla,
Toz kondurmazken andýna þairin
Kutsal bildiði kalemin
Tüm hicvinde,
Titrek bir gölge olmak
Varsa yoksa tek meziyeti þairin…

Aþký kýraðý çalan
Hangi hutbe ola ki
Yüreðin vedasý?
Yine de baþa alýp öyküyü,
Yas’a yükleyip kaderi,
Dökündüðü deðil de
Döktüðü bunca gözyaþý:
Hani bir kelam da sen et benim yerine,
Demek mi meziyet?
Hele ki fýtratýnda sessizliðin
Buyur ettiði her heceyi
Ýçip de aþk niyetine
Ne þehvet ne nefret
Karýþmaz elbet
Masumiyetin çaðrýsýnda
Bir aþký bir de aþýðý
Mimleyen kaderi def etmek deðil de
Yüreði defnetmek
Asýl kývýlcým iþte
Baþlatan bu yangýný.



Sosyal Medyada Paylaşın: