Sonsuz aþk iksirini Tek bir yudumla Ýndirdin gecelerime ilkin.
Sesin bir kanun, Dizelerin keskin bir þafak, Susamaya kalkmýþým yerimden, Ölüyorum, bir yudum aþk...
Sesini yitirmiþ her bir resim, Nefesleri kaybolmuþ rüzgarýn, Ruhum arýyor ise soluðunu, En silik hatýramdan yakalayýp Solduracak gençliðimi.
Kar taneleri gibi deðildin. Gökyüzü de olmadýn belki, Gök, yüzünü astýðýndan olacak, Kara bulutlar da örtmedin Hiç vakit.
Sönmeye yüz tutsa da Dostluk ateþi, Son demini bulsa da Aydýnlýk, Belki bir toprak oldun Umut saçan filizlere, Bereket saçlarýndan akarken Su oldun, ýþýk oldun, Ekmek oldun, tuz oldun. Lokma oldun, Ama kolay lokma deðil. Helal lokma oldun ömrüme. Nimet oldun sen, Kutsal oldun, minnet oldun, Aþ oldun, aþk oldun, Eþk idin eþ oldun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.