Daðlarda, karanlýða yaslanýp, Kýr düþmüþ þakaklarýmý okþarken, Bir örümcek aðýna sarýlý yaþar gibi, Yunus’un ilahilerini dinledim, buncadýr.
Sen ise, çýrýlçýplak yürüdün içimde, Onulmaz yaralar açtýn yüreðime, Ýçimde sevdan, beynimde aþkýn, Seni sultan ettim kendime.
Sensiz, binlerce þehre þehzade olsam, Benim sevdamý anlayamaz niceler, Gökler yere emretse, her yer kubbe olsa, Aþkýmý çaðýramaz, incecik minareler.
En eski sýðýnaðýyým ben aþkýn, Sevdalarýn en tehlikesiz limanýyým Vahþetin mýzraðýnda dolaþtým yeryüzünü Yedi renkten süzülüp, arýnmýþým ben.
Ýbriþim telli düðümlerin çözüldüðü, Ve en kýzgýn çöllerin ateþinin yandýðý, Yýldýzlara uzanmýþ nice elin birleþtiði, Bu gök kubbede, bir sana sevdalýyým ben.
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.