Yomut obasýnda çok güzel bir düðün yapýldý. Düðünün güzelliði ve Mergen ile Çemen’in aþklarý tüm obalarda konuþuldu. Kývanç Bey’in mertliði, Mergen’in yiðitliði her zaman örnek oldu onlara. Mergen Alp baþý oldu. Kývanç Bey’de onun sayesinde biraz rahatladý. Bu arada Çemen sayesinde iki aile daha sýk bir araya geliyordu. Kývanç Bey, eþi Gunça hatuna, Gülnar hatunun aðzýný aramasýný, Pamir Bey’le evlenmek isteyip istemediðini öðrenmesini istedi. Yanýnda gelini olsa da Gülnar hatun çok yaþlý sayýlmazdý. Tek çocuðu Mergen’di. Önce olur mu, bilmem gibi sözler eden Gülnar hatun, Gunça hatun onu biraz ikna eder gibi oldu. Gunça hatun Pamir Bey’i de iyi tanýyordu obada. Onun da iyi bir eþ olabileceðini biliyordu kendine. Gunça hatun bu iþin olabileceðini söyledi, kývanç bey’e. Kývanç Bey bu iþe çok sevindi. Begenç Bey’in ölümünden sonra onun durumu sürekli üzüyordu Kývanç Bey’i. Düðünün üzerinden tam sekiz ay gibi bir süre geçmiþti. Birkaç gün sonra Kývanç bey, Pamir Bey’in yanýna giderek, “Pamir Bey gel seninle þöyle bir dolaþalým” dedi. Kalktýlar, Birlikte Obanýn içinde yürüyüþe baþladýlar. Kývanç Bey, “Pamir bey, sözü fazla uzatmayacaðým. Eþin öldükten sonra 3 yýldýr yalnýzsýn. Bizim Rahmetle Begenç beyin eþi Gülnar hatun da yýllardýr yalnýz. Düþündük ki bu yalnýzlýða bir son verelim” ne dersin. Pamir Bey, biraz durduktan sonra, “Beyim siz bilirsiniz. Siz nasýl uygun görüyorsanýz o olsun” dedi. Ýþ konuyu Mergen’e ve Gülnar hatuna kabul ettirmeye kalmýþtý. Çemen’e durum anlatýldý. Mergen’in kabul etmesini saðla dendi. Mergen de annesi ile görüþerek, annesinin fikrini aldý. Herþey olumluydu ve sonunda Pamir Bey ile Gülnar hatun evlendiler. Düðünden hemen sonra Mergen ve Çemen’in bir kýzlarý oldu ve adýný “Tuana” koydular. Oba da mutluluk bir kez daha arttý. Çemen þöyle diyordu..
UÇUYORUM BEN
Öyle mutluyum ki, herkesler bilsin Sevinçten göklere uçuyorum ben Güzel Tuana’mla, tüm yüzler gülsün Gül oldum, çiçekler, açýyorum ben
Mergen’im yanýmda daha ne olsun Sevinsin tüm oba, neþeyle dolsun Acýlar terk etsin, mutluluk gelsin Ýnanýn kendimden, geçiyorum ben
Her zaman doðrudan yana olmuþum Yýllardýr o yâr’e, suna olmuþum Bir baktým kýzýma, ana olmuþum Ab-u hayat suyu, içiyorum ben
Gökçeler açarken, yaylada yolda Bülbül nasýl þakýr, bir bilsen gülde Tüm güzel türküler, dudakta, dilde En güzel naðmeyi, seçiyorum ben
Mevlâ’dýr elbette, veren nasibi Can ile canandýr, aþkýn tabibi Yere hayat veren, yaðmurlar gibi Her yere sevgiler, saçýyorum ben
Böyle huzur varken, gam keder niye Üç olduk yüreði, böldüm ikiye Kem gözlerden zarar, gelmesin diye Kendi gölgemden de, kaçýyorum ben
Lüzumsuz, Ceyhun’da, sular akýyor Söðüt dallarýnda, kuþlar þakýyor Sen yazýyorsun ya, dostlar okuyor Sonunda hasadýn, biçiyorum ben
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ (Devam edecek)
TUANA : Cennette düþen ilk yaðmur damlasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.