Ey sözcüklerimin iç sesi gece hecelenir ay cemrelenir sonra iklim dönencelerinde gezerim hercai bulutlarýn nemli gülüþleriyle bezgin, elemli, yalnýz aðlar mýsralarým
Ey yar! bana gözyaþlarýmý getir biriktirme iç çekiþlerimi bana ýzdýrabýmý getir filizlenmeden kor ateþlerde küle dönüþmeden kirpiklerim Öykündüðüm beni bana getir
Dipsiz karanlýða dönüþmekteyim sönüyor bütün lambalarý Evren’in yüzün cebimde geçiyorum parlayan yýldýzlarý; ki ben o yýldýzlarý Yusuf kuyusu bilmekteydim bir daha gitme diye sen yorgun Þiirler dolduruyordum matarama köpük köpük
senden sonram olmadý çocuk yaným ve ben süpürüldüm durdum ihtilal den intihara doludizgin
beni uykular tuttu tutacak kýzýl kýpkýzýl uykular hiç yaþanmamýþ sayabilmek isterken seni hiç yaþamadýklarýmýza kara baðlayamadým