Biz Hiç Anne Olmadık ki!

senin kadar cesaretli olamadýk hayatta
“annem” diye kazýyamadýk kollarýmýza
sen ki “yavrum” diye yazdýrýp
dolaþýrdýn bütün kenti…biz aðlardýk
sana kifayetsiz kalýþýmýza…

keremdin, aslýydýn âþýktýn çocuklarýna
öyle çok yorgun býrakýrmýþýz ki seni
kelimeler tersine döner gelirdi
“çamaþýrlarý yaktýn, kaloriferi neden asmadýn” gibi
gülerdik, kulaðýmýza hoþ gelirdi hayatýn ters yüz ninnisi…

gözlerimizden öperdin, dudaklarýmýz yaklaþmadý senin gibi
sirkeli bezle az mý sabaha çýkardýk sanki
az mý, geç kalýþlarýmýz da yüreðini telaþlandýrdýk
bilemezdik halini...biz hiç anne olmamýþtýk ki
þimdi yokluðuna yaklaþýnca dizlerimiz kilitlendi…

güzel bir bebektik, çirkin görmedin bizi
ilk aðlayýþýmýz da, ilk gülümseyiþimizde
ilk adýmlarýmýz da þahitti gönül gözleri
anne gibi katýksýz sevemezdi hiçbir sevgili
biz hiç anne olmamýþtýk ki…veremedik sana ayný sevgiyi

içimizde iklimler deðiþti…gülün dikeni deðdi kan geldi
armudun çöpü cana geldi, göreni kör etti
zahir dile acý söz geldi…kalp duvarlarý yerle bir þimdi
gün bitti…gün geldi…ocak yandý…yemek piþti
“tarifini senden aldýk…nasýl olmuþ anne” dedik
býraktýðýn sandalyeden ses gelmedi!

biz hiç anne olmamýþtýk ki…biz hiç sensiz kalmamýþtýk ki!

ilknur Köknar(Sokak Kaçkýný)
Sosyal Medyada Paylaşın: