Akşamlar

boylu boyunca uzanýyorum
solumun soluðuna
elimde ölü bir kaç dal aðrý
belime inmiþ saçlarýmýn yaðlý urganý
dansa kaldýrýyorum yalnýzlýðýmý
topuklarýmý vura vura dünyaya
koca kýrmýzý bir ayrýlýk
kara saçlarýmda gül açmýþ
kim korkmuþ ölümden
hangi tesbih tanesinden saçýlmýþ sabýr
ve daha hangi kaðný aðýrlýðýnda
yollarýna asfalt dökülecek umutlarýn

kaným aðrýyor
kaným aðrýyor
kýrmýzý bir nehirde ýslanýyor yanýþlarým

akþam þimdi
ezan akýyor minarenin taþ oluðundan
baþ vuruyorum boþluðumun kýblesine
amin diyorum
amin dileniyorum

bir kadýn geçiyor gözbebeklerimden
sarý filesinde üç beþ karanfil
aðzýnda damla sakýzý bir dert
iç çekerek geveliyor ömrünü
kursaðýna dizilen yýllarý patlatýyor umarsýz

ben ve Ýstanbul
ve yuvarlak bir fiskosun
dantel örtüsünde
içiyoruz kahvemizi titrek ellerimizle

yine döktük gündüzü geceye
demlene demlene ölüyoruz dostlar
biraz kaçak mutluluk
bir tutamda bergamut
katýp içeceðiz yoksulluðumuzu..
. .
bir fincan daha ?

Sosyal Medyada Paylaşın: