Uzun süren acýlardan sonra nihayet Çemen, Mergen Alp’e kavuþmuþtu. Oðlunu kenardan izleyen GÜLNAR hatun Oðlunun yanýna giderek onu elinden tuttu, Annesi GUNÇA hatun yanýnda olan, ÇEMEN’in yanýna gitti. GÜLNAR VE GUNÇA hatun eþleri sebebiyle çok yakýn arkadaþtýlar. Mergen’in babasý BEGENÇ Bey’in Ýranlýlarla yapýlan savaþta þehit olmasýndan sonra sýk görüþmüyorlardý. Ancak KIVANÇ Bey, BEGENÇ Bey’e söz verdiði için zaman zaman ihtiyaçlarýnýn olup olmadýðýný bizzat kendi soruyordu Sonuç olarak iki ailede bir birlerini çok iyi tanýyorlardý. Hep birlikte BEDÝRGEN BEY ve ailesini yolcu ettikten sonra Gunça hatun, Gulnar hatunu býrakmadý. Birlikte çadýra giderek akþam yemeði hazýrladýlar. Alp arkadaþlarý Mergen’in çevresini çoktan sarmýþ, onu tebrik ediyor, kutluyorlardý. KIVANÇ Bey’in omzundan büyük bir yük kalkmýþtý. Bilge PAMÝR BEY’i yanýna alarak otaða geçtiler. Kývanç bey, Pamir Bey’e teþekkür ederek Kendisini çok büyük bir yükün altýnda ezilmekten kurtardýðýný söyledi. PAMÝR Bey de ona “Beyim, Allah sizi baþýmýzdan eksik etmesin” dedi. Ýkisi koyu bir sohbete daldýlar. Ta ki yemek vakti hatýrlatýlana kadar. Kývanç Bey, Pamir beyi de davet etti yemeðe. Çünkü Pamir Beyinde eþi vefat etmiþti. Mergen’in annesi GULNAR hatunda bekardý. Kývanç bey içinden 2 düðün birden yaparýz diyordu. O gece yenildi, içildi, yüzler gülüyordu. Hatta düðün günü bile kararlaþtýrýldý..Gecenin ilerleyen saatlerinde, Mergen çadýrýna döndükten sonra, hoþ ve de güzel bir türkü sesi yýrtýyordu karanlýðý…
SARDIKTAN SONRA
Daha ne isterim, yüce Mevlâ’dan Çemen’imi bana, verdikten sonra Ne olursa olsun, umrum da deðil Karþýmda cananý, gördükten sonra
Melül melül bakan yârim var benim Bir ömre deðiyor, her geçen aným Gönlümün sultaný, sensin mihmaným Gönülde gülleri, derdikten sonra
Kokusun alýrým, seherde yelle Baðladým kendimi, saçýnda telle Mutlu olmaz mýyým, ben bu güzelle Onunla murada, erdikten sonra
Daha býrakamam, Dünya bir olsa En büyük ordular, üstüme gelse Hasretin mýzraðý, baðrýmý delse Ben her þeyi hayra, yorduktan sonra
Gayrý bundan sonra, her mevsim bahar Ben hiç korkmuyorum, sen de korkma yâr Demir daðlar kadar, imanýmýz var Feryadým Mevlâ’ya vardýktan sonra
Severim güllerin, beyaz alýný Bak bülbüller sarmýþ, gülün dalýný Neyleyim Dünya’da, Dünya malýný Ben ki cananýmý, sardýktan sonra
Lüzumsuz’um raðbet, her dem aþkadýr Çünkü böyle aþkýn, tadý baþkadýr Bazen de gönülde, sýrça köþkedir Yiðitler sözünde, durduktan sonra
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
(devam edecek) Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.