Halim

Mehtapsýz gecelerin, karanlýk yollarýnda
Münzevi bir yolcuyum, gölgem bile belirsiz.
Mülteciyim, sükûtun þefkatli kollarýnda,
Mahzun meczup misali, aðlarým sesiz sessiz.
…
Efil efil bir rüzgâr, usul usul yaðan kar,
Esirgenmiþ muþtular taþýmakta bulutlar.
Efsunlu bakýþlardan yetim kalmýþ umutlar,
Efkârlý ruh halime, acýyarak bakarlar.
…
Hayýflanýp dursam da, ne yar duyar, ne aðyar.
Hakþinas olanlarsa beni mecnundan sayar.
Hacizli sevdalarýn, müflis hülyalarýnda,
Hali pür melalimden, ancak sevenler anlar.
…
Tahayyülü imkânsýz darmadaðýn ruh halim,
Tükenmekte an be an, her nefeste mecalim,
Tabirinden korktuðum, karabasan rüyalar,
Talihim buysa eðer, neden bu kadar zalim?
...
Ab-ý hayat kaynaðým, ay ýþýðým nerede?
Ah! O ýþýk deðil mi, düþüren beni derde?
Asude bir hayatýn, hasretini çekerken,
Aþkýn narýna yanmak varmýþ meðer kaderde.

Sosyal Medyada Paylaşın: