Halim-revize

Mehtapsýz gecelerin, karanlýk yollarýnda
Münzevi bir yolcuyum, gölgem bile belirsiz.
Mülteciyim, sükûtun kasvetli kollarýnda,
Mahzun bülbüle döndüm, aðlarým sesiz sessiz.

Periþan mecnun gibi, dolaþýrken bikarar,
Prangalar vurulmuþ, vuslatým ferman arar,
Poyraz esen baðýmda, buz keserken soðuklar,
Pervane yüreðimi, sevdanýn narý yakar.

Efil efil bir rüzgâr, usul usul yaðan kar,
Esirgenmiþ muþtular, evham yüklü bulutlar,
Efsunlu bakýþlardan yetim kalmýþ umutlar,
Efkârlý ruh halime, acýyarak bakarlar.

Hayýflanýp dursam da, ne yar bilir, ne aðyar.
Hali pür melalimden, ancak sevenler anlar.
Hüzün yaðmurlarýndan bana kalan damlalar,
Hacizli sevdalarla, el konulmuþ hülyalar.

Tahayyülü imkânsýz, darmadaðýn ruh halim,
Tabirinden korktuðum, rüyalarla hemhâlim.
Tükenirken an be an, her nefeste mecalim,
Talihimin nesi var, niçin bu kadar zalim?

Ab-ý hayat kaynaðým, ahu gözler nerede?
Ah! O gözler deðil mi, düþüren beni derde?
Aþkýn peþinde koþup, saadeti umarken,
Aczin elinde esir, olmak varmýþ kaderde.

Sosyal Medyada Paylaşın: