Diz boyu yoksulluðun olduðu insanlarýn unuttuðu Anadolu kasabalarýnda
gölgesinden korkan bir sürü insan vardý
kendi ekmeklerini kendileri piþirir
güneþi baþlarýnýn üstünden aþýrýr
ve yer sofralarýnda
bir tencere yemeðe her beraber üþüþürlerdi...
Dersin ki
medeniyet amca kapýlarýný çalýp da kaçmýþ
bir selam bile verip uðramamýþ...
Dersin ki
cepleri darsa da gönülleri geniþ
onlar için hayat hep iniþ...
Sen yine o koyun postuna kurulup
anlat masallarýný masalcý
o garibanlar nasýlsa dinlemiyor, duymuyor
bir kulak ile öbür kulak arasý sýfýr kilometre
az önce kalktýlar siyaset sofrasýndan
karýnlarý tok palavralara...
Ülkenin kredi notu artmýþ mýþ
milii gelir on dört bin dolarmýþ mýþ
ülke çað atlamýþ mýþ
daha ülkenin doðusunda ki feodaliteyi yýkamadýk
bunlarýn hepsi miþli geçmiþ zamanýn hikayesi...
Benim Ýsmail aðam
bankalara kredi borcunu ödeyemedi
çiftçi Rüstem amcanýn tarlasýna haciz geldi
Kâmil dayý traktörünü süremiyor, mazot yok
onlarýn milli geliri ayda üç yüz dolar
bu gelirle bu kafayla
muasýr medeniyet bizi çok zorlar, çook zorlar...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.