Pervazlara konarken güvercinler. Aklýma papatyalý günler gelir. Gümüþ rengi bir yýðýn yaprak. Yerde sonbahar adýna raks ederken. Gökte asýlý duran bulutlar güneþin yapraklarý. Papatya misali ilham verirler tabiata. Ýþte öyle bir aþkla çarpýyor kalbim. Ýnadýna umudum mavi. Ýnadýna aydýnlýðým güneþ sarýsý. Neþemde dört mevsim bayram tadý. Bahtiyarlýðýnda þu kýsacýk ömrün. Sýhhati kendime dost bildim. Yeterdi kendimi üzüp durduðum.
Yaðmur da yaðsa kar beyaza da dönse ortalýk. Ben manolya kokulu bahardan vazgeçmem artýk. Deðil odam, yedi kat gök olsa karanlýk. Yeter bana kendi aydýnlýðým. Bana en büyük nasihat kendi yaþadýklarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.