MEAL - 2

MEAL 2
يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿١
74/MUDDESSÝR-1 (Meâlleri Kýyasla): Yâ eyyuhâl muddessir(muddessiru).

Gökler sanki Sakar’a o an melek görünür.
Peygamber bile korkar esvabýný bürünür.
Koþar evine gider örtün örtün beni der,
O haþmetli sultanýn her yerini örterler.
Ben bunlarý yazýnca diyecektir ne tuaf,
Hlâ anlamadýysan alýnan nefes israf.
Zahir perestte bakýp insanlar hodgâm olmuþ,
Kafa beton yýðýný üstüne sinek konmuþ.
O münevver insana çizildi bu kâinat,
Bu deðil mi görünen? En güzel hüsnü sanat.
Dünya ahiret için istediðin mukâfat,
Hilâfet-i arziye Kur’an’dadýr þefaat.
Bu nüsna-i kübrayý ben þairliðe vurdum,
Ebedi hakikatýn ahengini duyurdum.
Dolaþ þu kainatý yýllar yýlý durma, gez,
Dün nasýl, bu gün nasýl yarýn yine deðiþmez.
Bazen kayar kýpýrdar zemin üstünde taþlar,
Rüzgâr halay çekerken, yaðmurcuklar alkýþlar.
Ey daðlar, taþlar siz de alkýþlayacaksýnýz.
Akýþlamayanlara göz mü yumacaksýnýz?
Dünya seyahatinden insan kendi mesuldür,
Nefsi bir yere baðla baðlamasý usüldür.
Bu yol öyle bir yol ki nefis ile yürünmez,
Yýllarca omzundadýr istesende görünmez.
Verirsin yetinmez ki yýrtýlmýþ karný azla,
Ayarý bozmadan ver ne eksik ne de fazla.
Uðuldaþýr içinde aslan olur hayalin,
Koltuklarýn kabarýr belli olur ahvalin.
Kafaný kuma soksan kuyruðun titreyecek,
Ne malýn nede mülkün seninle gitmeyecek.
Kefil kabul etmezler orda olacak asýl,
Ölüm var en sonunda öleceksin velhasýl...

HARUN YILDIRIM

Sosyal Medyada Paylaşın: