Bir gün zamansýz ölürsem; Dinlemediðim müzikler, Okumadýðým kitaplar, Koklamadýðým çiçekler, Kalacak diye üzülürüm.
Bir gün zamansýz ölürsem; Oyunda çocuk gülücükleri, Yuvada kuþ yavrularý, Görmediðim kelebekler, Kalacak diye üzülürüm.
Bir gün zamansýz ölürsem; Beni sokmayan arýlar, Isýrmayan köpekler, Týrmalamayan kediler, Kalacak diye üzülürüm.
Bir gün zamansýz ölürsem; Merhaba demediðim insanlar, Gülümsemediðim kadýnlar, Güneþin doðuþu batýþý gibi aþklarým, Kerem’in bilmediði sevdalarým, Kalacak diye üzülürüm.
Üzülürüm sendeki düðümlerin, Kördüðüm olarak kalmasýna. Üzülürüm kendi gidiþime sensiz, Üzülürüm. Üzülürüm boynu bükük kalýþýna…
þuayipodabasi... 07.10.2015/Kepez/Çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
ODABAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.