Zaman hýzla akýyordu. Mergen’in yaralanmasýndan bu yana tam dört ay geçmiþti. Bu süre içinde Göklen boyu obasý ile Yomut boyu obasý arasýnda gelip gitmelerden dolayý samimi bir ortam doðmuþtu. Sonunda Hýdýr Bey Kývanç Bey’den oðlu Ata’ya kýzý Çemen’i istemiþti. Kývanç bey bir hafta süre istemiþ ve sonunda kýzýný vermeyi kabul etmiþti. Bu durum Mergen Alp’in arkadaþlarý arasýnda büyük bir üzüntüye sebep olmuþtu. Onlar obada bu konu ile meþgul olurken, MERGEN Alp ile Çoban Bedirgen Bey ile Atlarýn akþamlarý girdiði maðaraya girdiler. Karanlýkta bile “kar” içlerinde belli oluyor, fark ediliyordu. Tan vaktine kadar beklediler. Hava hafif aydýnlanýnca atlar, harekete geçtiler. Önden çýkan atlarýn çýkýþýna izin verdiler. Birkaç at ve Kar geçeceði sýrada önceden hazýrladýklarý aðaçlarý karþýlýklý kapatarak geçiþi engellediler. Sonra içeriye girip, “kar” ý sakinleþtirip, gem takýp baðladýlar, eðerini yerleþtirdiler. Ürkütmeden dýþarýya çýkarmayý baþardýlar. Çadýra geldiklerinde, Mehri kýz pek memnun olmadý. Mergen Alp Mehri’nin atý salabileceði düþüncesi ile Göher hatun ve Bedirgen Bey’den izin istedi. Onlarda haklý olduðunu söyleyerek, Kývanç Bey’e selamlarýný ileterek onu yolcu ettiler. Kar ile birlikte Oba yolunda ilerleyen Mergen sevinçliydi. Baþarmýþtý..Bakalým neler söyledi…..
YOL ÇÝÇEK AÇSIN
Ýþte geliyorum, þen olsun obam Çiçekler sevinsin, dal çiçek açsýn Yâre kavuþmaktý, tamamdýr çabam Bülbülüm þakýsýn, gül çiçek açsýn
Ey sevdiðim, nazlý gülüm, Çemen’im Sen menim canýmsan, özümsen menim Kýz seni almaya, ederim yemin Gökçeler þenlensin, al çiçek açsýn
Þu yüce daðlarda, erirken karlar Taylar oynaþýrlar, coþar baharlar Þu ötücü kuþlar, neden susarlar Þu sular harlasýn, yol çiçek açsýn