BANA AŞKI ANLAT, ANNE

Küllerin renginde derinlerin mabedi,
Ölümden doðan hüzün
O titrek ýþýk.
Aþkýn kelamsýz mevsimi
Belki’leri tokuþturan bir hezimet,
Yana taralý saçý özlemin.

Hep yarým,
Her yarýn;
Kayýp da düzlemde
Çekiþtirirken eteklerini þiirin
En þirin tebessüm
Maðlup geldiðim olmasa da çok ayýp:
Belki kifayetsizliðim,
Belki kýrdýðým zincirlerim,
Kalburüstü meziyetlerim
Verdiðim her yetim düþte
Haykýran nefesi ömrün:
Kýyama duran bir selam
Almayan kim ise
Farz bildiðim elbet
Sunduðum her beyan.

Yine gönül gözümde,
Benlik bir mevsim
Üzerimde kýrmýzý paltom
Yaþým var yok on:
Ne kadýn ne çocuk diyenlerden
Çaldýðým sazan misali bir meram:
Edindiðim ufkun
Göz hizasýnda tutukluyum sadece:
Sadece Tanrý ve ben,
Sunumu ne ise dünden razýyým
Yeter ki
Susmasýn dilim
Bir de çocuk öfkem,
Kim ise peþimde
Saçýmdan çeken:
Biri kardeþim biri sýra arkadaþým
Köhne koridorlarýnda
Eski okulun.

Yine hezeyandan uzak bir hayal
Sadece düþlerimde eþleþtiðim mutluluk
Ve kirli ellerimden dolayý
Annemden yediðim zýlgýt
Olmasa da çok derin,
Bana öðüdü:
Saklý tut sesini
Ve koru asaletini:
Baþýmýzýn tacýsýn göz bebeðim:
Ýlk yavrum, kutsalým,
Andým, aþkým:
Önce Allah sonra sen,
Diyen bir yürekten taþan
O bitimsiz heyecana ve sevgiye tutsak
Yaný baþýmda iki insan…

Dirliðimde saklýyým
Dindiðimde tutukluyum
Sevdiðim için de çok mutluyum:
Ta ezelden
Dünya çökene deðin
Hatta çöktüðünü bildiðim günbegün
Uzaðýndayým iþte her þeyden
Ve herkesten.

Umurumda mý yoksa
Bunca eziyet
Benden bana yakýn
Bana aþký anlat anne, dediðim o gün:
Gözlerimde pýrýltý
Annemin billur sesi:
Sevginin ta kendisi bir tanem:
Seni sevdiðimiz kadar asilsin
Gözettiðimiz can pýnarýmýz;
Varlýðýnla mutluyuz
Herkesten çok çok öte;
Çocuðumuzsun ve hep de
Çocuk kalacaksýn,
Demenin mahareti
Ýþte ufkumda hep gözlemlediðim
Dünümde saklý tuttuðum,
Tutulduðum her aþk
Tutunduðum her dal
Tutsaklýðýmýz çok önceden…

Ölümüne sevdiðim bunca insandan
Bana uzanan:
Kâh bir sopa
Kâh bir kaya
Yine ayaðýmýn takýldýðý
Cehennem olsa da dört yaným
Ýçimdeki çocuksu sevgiyi
Ýhanet etmeden Rabbime
Gömmeden dünümü
Yarýnýmda saklýyým sanýrým
An’ýmda kaldýðýmdan bile çok öte
Anýldýðým hangi zihniyetse
Yine kör bir kurþun
Adil bildiðim düzenin
Varsýn olsun
Ýlk kölesiyim, demenin bile
Yok bir mahsuru:
Ne ilk ne son olmayý dilediðim de deðil
Edindiðim mertebede
Serildiðim aþk yüklü rahlede
Dokunulmazlýðýmý veren Yaratan
Dokunduðumu bildiðim her yürekte
Açtýðýmý biliyorum
Ne de olsa adým babamdan miras
Ekinde sevginin gücü:
Sevdiðim kadar sevilmediðim ne malum
Yoksa diri tutmayý nasýl becerirdim
Hayallerimden çok öte?

Kavuþmayý dilediðim bir O:
En ilkeli ve adilane varlýðýn da
Olmaz mý hikmeti, demekten öte
Andýðýmý biliyor
Ýçimdeki o derin huzur
Her ne kadar yansam da
Derdin ateþiyle:
Yanýlmasýn kimse bunca hüzne
Dirildiðimde hepten arýnacaðým
Ne de olsa benliðin tesellisi
Gerçi dünden yarýna
Serildiðim yolda
En yakýn sýrdaþým olsa da hüzün ve elem.

Mutluyum ben aþk dilinde
Mutlak güçlerin deðil
Sadece O’nun varlýðýndaki ateþin
Sönmez asla feri.
Kýblemde tutukluyum aþka,
Aþka koþulluyum batýlýnda ömrün
Kaybettiðim deðil
Kazandýðým tek gerçek
Ne de olsa bu günden sonrasý elzem
Gördüðümü deðil
Görmek dilediðimi sevdiðim de
En yürekli temenni
Hele ki;
Bir kez tatmýþken sevginin
Hüzünle olan nemini
Gözden damlayan deðil
Gönülde kaynayan bir kazan,
Anladýðým deðil
Anlatmak istediðimden bile muafým
Sözün kerameti
Bir kez kesiþti mi yüreðin neferi ile.


Sosyal Medyada Paylaşın: