Esmer yalnýzlýklar peronunda yorgun bir adam Özlemin gökkuþaðýna salýncak kurmuþ bir kadýn Renklerin sesinden öpüyor uzaktaki çocuklar Umutlarýn satýr aralarýnda üþüyor yaþlý daðlar Gençliðinin kýrýntýlarýný topluyor hüzünle insanlar Siyah beyaz anýlarýn perdelerini çekiyorlar yarýna
Üþümüþ yalanlarýn tenceresinde taþ kaynatýyor analar Talanlanmýþ coðrafyamýn topraðýný eþelemekte çakallar Kristal bakýþlý umutlar parçalanýyor hain tuzaklarda Beyaza siyah diyenler çoðalýyor durmadan aramýzda Geri dönüþü imkânsýz ölüler var þaþkýn musallalarda Kar yaðsa saçlarýma bir masal olsa yaþamak þarkýlarda
Kopmadýkça dilsizliðin küflü zincirleri, acýlar neylesin! Sevinçleri meze yapýyor kurtlar, zemheride yangýnlar Bir ney sesi duyuluyor derinden, birileri aþka seslensin Çok derinimde firari ayazlar, üþüyor asýrlardýr masallar Soylu avuçlarýmda firavun külü, yangýna gül atanlar Ezildikçe çoðalsa da acýlar, umuda baþ koyar insanlar Gün olur devran döner, sýrça saraylarý bile yýkarlar
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.