UÇMAK....

Rüzgâr eserken götürüyordu düþlediklerimi,
Dilinden anlamak gerekiyordu belki,
Düþe kalka kanasa da dizlerim,
Yüreðimdekiler kadar acýtmadý nasýlsa gecelerim.

Dýþarda yaðan yaðmur, kar
Ýçimde deli bir hasret var,
Sakladýðým hüzünlerim sonsuzluða emanet,
Yerini mutluluða býrakýr mý bir müddet?

Uçmak özgürlüktü bana göre,
Kanatlarýmla süzüle süzüle,
Kimsenin bilmediði bir þehirde,
Yaþamaktý özgürce seninle.
Sosyal Medyada Paylaşın: