Dikenli Gül
Sanki canýn sað gibi
Ama nefesin ölüyor gibi özlüyor insan
Sen dikenli gül
Bense yüreðimle ateþi saran bir ýrmak
Kurumuþ bir yaprak
Sesi kýsýlmýþ bir þiir
Ve sonra
Ürkek bir þiire yüreðimle sarýldým
Ölmek o kadar basit kaldý ki yanýnda
Kanadý kýrýlan her kuþun aðýdýyým ben
Ahým olsun
And olsun
Bir dilin öz yurdu gibi
Üþüyen yüreðime
senin yüreðini örterek yaþýyorum
Sen yoksun
Göðsümde bir sýzý
Bir þiiri yüreðimde idam ediyor
Fakat insan en çok kendi içinde ölüyor
Sonra içindeki mezarlýkta çiçek açmasýný bekliyor
Bir çiçeðin suya hasret kalmasý gibi
Yüreðime batan dikenli gülde aradým seni
Yüreðime ne kadar uzaktasýn ki
Yüreðimin coðrafyasý hep kýþ
Bense ölü bir coðrafyada
Doðacak güneþ gibi sevdim seni
Ve biliyorum
Senin yükün yalnýzlýk kadar aðýr
Benimse sen kadar
Sen taþýyamadýðýn sevdayý
Ben içime atarak taþýyorum
Hiç günahýna girmeden
Bir çok sevdanýn ahýný aldým
Göðünden kovulan bir maviyim ben
Dilimde kýraðý bir özlem
Ve dikenli bir gül
Sen yanýmdan vuruyor beni
Artýk yaþayacaðým hiçbir þeyimsin
Ahým kadar günah iþledi yüreðim
ibrahim dalkýlýç
04.01.2017
20.40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.