Karanlık Zindan
Artýk ölüm korkutmuyor insaný
Yaþamak da korkutmuyor
Varken yok oluyorsun
Yokken var oluyorsun hepsi bu
Sonra birden bire adýmlarýn uzaklaþýr
Sonra karanlýk bir örtü kaplar içini
Ve yüzün
Ve elin
Ve saçlarýn
Sesin
Soluðun
Oysa saçlarýna dokunmaya korkuyordum
Kýrýlmasýndan korkuyordum
Sesin bir ýrmak kadar güzeldi
Yüzün bir çocuk gülümsemesi kadar
Ve her gün yeniden doðar gibi seviyordum seni
Sebepsiz, nedensiz bir sevmekti bu
Bende nedenini bilmiyordum zaten
Þimdi çok sensiz geçiyor buralar
Çok soðuk ve çok acýmasýz
Ýntihar kadar soðuktu özlemek
Ve yüreðe mayýn döþenmiþ gibi sessiz
Oysa bir dinamit patlamasý kadar gürültülü özlüyordum seni
Bir depremin enkazýnda kalan bir çocuk kadar çaresizdim
Elimi göðe uzatýp, saçlarýndan seni sever gibiydim
Elim bir boþlukta, bense bir uçurum kenarýndayým
Sonra en güzel sen bakardýn gözlerime
Þimdi gözlerime bakan yok
En güzel sen tutardýn ellerimi
Þimdi ellerimi cebimden çýkarmaya korkuyorum
Ve en güzel sen sarýlýrdýn boynuma
Þimdi boynuma bir fýrtýna dolanýyor
Sesim en güzel seninle konuþurken güzeldi
Ama yüreðine bir yumru iniyor
Boðazýna kör bir düðüm atýlýyor
Göðsünde iki tarafý keskin bir býçak
Umutlarýn karanlýkta
Yarýnýn yok
Hayalin yok
Düþler ölü
Sevda yitik bir kent sessizliðinde
Artýk sevmek içinden gelmiyor
Sevilmek de gelmiyor
Yalnýzda yaþanýlýr bunu öðreniyor insan
Sen yaþamak kadar çoktun bende
Bense ölüm kadar çaresizdim
Aðlamak, üþümek
Susmak daha kolay
Zincirine düðüm atýlmýþ bir zindanda
Özgürlüðünü arayan bir mahkumum
Yaþamayý hiç sevmedim
Ölmek daha kolaydý
Ama yaþamak için sevdim seni
Baþýmý bir omzuna yaslasam
Bir þiire ikimizde mýsra olacaktýk
Karanlýk zindanlar
Bizi mahkum etmeye yetmez sevgilim
ibrahim dalkýlýç
06.01.2018
22.55 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.