Sen gidersen güzel dertler depreþir,
Pamuk ipliðine baðlý yaþanmaz!
Sen gidersen Ey vah, gökyüzü üþür!
Kahýr düðümlenir, yürek boþanmaz!
Sen gidersen güzel, hasta olurum,
Direncim kýrýlýr, güven kaybolur.
Korkarým ki omzumdan solurum,
Sen gidersen gayri söz haram olur!
Güneþin ziyasý düþünce aya,
Arzuhalim zarfsýz verdim postaya…
Umut sensin; arzu da sen, ben yaya,
Neme lazým demek ölüm hastaya!
Yüreklerde kor ateþler tütüyor!
Arzu bitmez, yürür müsün yol diye?
Bazen anlýk nefes ömre yetiyor!
Bakar mýsýn, görür müsün, kul diye?
Artýk mesafe az iki karýþtan,
Nefesi olmadan yaþar mý insan?
Güveni yitiren kopar yarýþtan,
Bakarsýn ki olur yer ile yeksan!
Sen gidersen güzel noksan görünmez,
Kör iken gerçeði görür mü gözler?
Sanma ki bu duygu bana yerinmez,
Baba yavrusunu elbette özler…
Neden gözler aðlamaya hep hazýr,
Hasrete yükümlü bülbül ötermiþ,
Yerde her mahlûkat topraðý kazýr,
Çile tükenince ömür bitermiþ.
Ýçindeki garez mumyanýn, mumun,
Sen gidersen kýþ kavrulur, yaz yanar.
Yüreðini ateþ sarmýþ mazlumun,
Hararetten içindeki tuz yanar!
Bugünler tükenir, yarýnda geçer,
Makam da, mevki de, amir de biter!
Gün gelir seninle umutta göçer!
Ýsim de, sýfat ta, zamir de biter.
Dua et ki, kabul olsun dilekler,
Yaþam boyu incitmesin dar seni.
Bulutlarý saðar gökte melekler,
Rahmet yaðar, üþütmesin kar seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.