EFEDİR BU TOPRAĞIN EVLATLARI
Daðlarý bile efedir bu topraklarýn,
Gelmez dizginlenmeye, baþýna buyruktur!
Bir bakarsýn denize salmýþ ayaklarýný,
Bir bakarsýn baþýnda bulutlar eyleþir;
Sevdalýdýr, rindanedir, kavruktur!
Ýnsanlarý da daðlarýna benzer bu topraklarýn,
Baþ eðmez zillete, zulme, zorbalýða…
Hele bir buyur da gör, diklenmek neymiþ!
Hele bir ekmeðine, namusuna, hakkýna yönelsin zalim;
O zaman gör, efelenmek neymiþ!
Daðlarýnda ve ovalarýnda ne biterse bu topraklarýn,
Bir aynýsý insanlarý, imanlarý, ahlâklarý…
Misal, temmuz sýcaðýnda piþtiyse incir;
Ballanýr dili de gönlü de…
Zeytinse, korkma ver sýrtýný, imaný gibi asýrlýk olur
Dosta dostluklarý!
Acý suyunu dibine salar,
Demez bir günden bir güne,
Ýster dilim dilim dil, ister baþýna vur, kýr;
O kadar arkadaþ canlýsýdýr bu topraðýn evlatlarý!
Doðasý gibi gönül çelendir,
Gönül havalandýrandýr, vurgun yeridir bu topraklar!
Kapýldýn mý bir kez rüzgârýna,
Býrakmaz koyup da gidesin bu topraklarý!
Çünkü portakal çiçeði kokar saçlarý,
Atça çileði gibi buram buram hasret keser yolunu;
Üzüm gözlü olur kýzlarý,
Filinta gibi incedir, kývraktýr kýzanlarý!
Hele bir kulak ver daðlar ne der birbirine?
Ne der rüzgârlar, kuþlar, kýr çiçekleri baharda;
Yeþile kesilince yamaçlar,
Koyunlarý, kuzularý, yaðýz atlarýn toynaklarý!
Nasýl ses verirler birbirlerine,
O daðdan bu daða…
Köy köy, þehir þehir…
Yüreði Mustafa Kemal olup kabarmýþ ýrmaklar,
Nasýl aðartýr kanayan þafaklarý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.