Bu aralar, Kendime bile anlatamadýðým acýlarým duruyor þurda, Her birinin altýnda imzan. Göðsüme vuruyor iþte yokluðun, Yarým kalan bir kalbin parçasýný koyuyorum satýr sonlarýna. Ve anlatamýyorum bunu hiç bir þiire. Ya eksik kalýyor, Ya da çok fazla. Yazdýðým hiç birþey dokunmuyor sana ama, Bu ah’ým sýrattan geçiyor. Kesiyor ayak bileklerimi yaðmur. Takýlýp düþüyorum olduðum yere. Aslýnda bu bir þiir deðil, Herþey sahi, Ve olduðu gibi anlattým hayat hikayemi küçük bir serçenin göðsüne...
Þimdi seslerde kesildi, Uðultusu ellerim’de kaldý yarýnýn. Üstelik vakit çok geç. Ve sustukça, Daha çok üþüyorum Duy beni...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.