Yara

Gece derin,
Ve üstelik yaðmur var dýþarda.
Ellerimle resmini çiziyorum duvarlara,
Ve ucunu kývýrýyorum bütün þiirlerin.
Farkýnda deðilsin,
ellerini tutuyorum ben her sabah.
Bir karanfil koyuyorum masaya.
Sen papatyalara dokunuyorsun
yokluðumda.
Beklemek kolay da
Saçýmý kestiler bu aralar.
Sessizce günleri eskitiyorum
Ve paramparça bir kalp kaldý avuçlarýmda.
Göðsümde
derin bir yaranýn izi.
Dokunduðun her yer acýyor þimdi.
Yaralar derin.
Çok deðil
Ölmeye az kaldý...

Özge Özgen














Sosyal Medyada Paylaşın: