anladým, vakit tamam gitmeli þehri üstüne yýkýp sonra boþ tren raylarýna el sallayýp sýkýþan yüreðe de neþter vurup susmalý bu an…
gitmeli solundaki yangýna aldýrmadan soluðundaki hýçkýrýða tekme atýp gaflette ki düþünceyi uyandýrýp ocaðýn altýný kapatýp terk-i diyar etmeli bu vakit…
yoksun, sesin musiki þerbetinde tutsaklýðýn hürriyetinde de yamalý yürek yük taþýmaz öðrendik çok þükür dercesine durduracak takatin kalmamýþ aðlayacak bakýþýn…
gitmeli dudaðýmdaki küskün gülüþleri aynalara yapýþtýrýp sadece astarý yýrtýk bir ceket alýp dertsiz tasasýz olmasa da bu ayrýlýk solumun içindeki can aldýrma boþ duvarlara çarpar arkandan yükselen her aðýt! Ýlknur Köknar(Sokak Kaçkýný)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilknur köknar-Sokak Kaçkı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.