huzur limanı

Ýstanbul’da pazartesi akþamý
Dalgalarýn dövdüðü kayalýklarda
Gönlümde deli sevda rüzgârý
Al beni kayýkçý götür huzur limanýna

Bu þehri esir alýp
Yaþayýp duran þu insan kalabalýðý
Sanki ona dökülmüþ bir kalýp
Her insan onun boy aynasý

Köþe baþýnda ölümü bekleyen dilenciden
Sevdiði o demli çayý getiren garsona
Gördüðüm her þey onun yansýmasýndan
Aklým sevdanýn delilik çukurunda

Uykularým her gece firari
Sigaranýn alevinde yuvam olur zindaným
O gittiði ilk günden beri
Ben bir umut uðruna bu þehirde kaldým

Mum misali eridiðim bekleyiþte
Mürekkebin karanlýðýna boyandým
Umudumu þahit bildiðim dizelerde
Dönüþü yalan olan yâre harcadým

Yaþamak denen bu kayboluþta
Aldýðým her soluk artýk yokluða çýkar
Onsuzluðun deprem olduðu her anda
Ýstanbul güzel olsa ne yazar

Ki bu þehirde ben deðil hala o yaþamakta
Çek küreklerini kayýkçý
Aþýlmaz dalgalar kalsýn ardýmýzda
Ölüm dediðin bana bu kentin sokaklarý


Sosyal Medyada Paylaşın: