Meylim Var

Meylim var hüzne,aþka,savaþa...
Meylim var bir damla suya,ataþa.
Çocukça bir bakýþa.
Meylim var bir kýrýk cam parçasýna.
Yüreðe batan karmaþaya.
Hoyratça girerken rüzgar bir menfezden,
Meylim var soðuða, kara kýþa.
Bir yokuþtan iner gibi her geldiðimde yanýna,
Meylim var kalbindeki atýþa.
Gönül binam sen sen yükselirken,
Meylim var koyduðun o son taþa...
Dokunurken ellerime yüreðin,
Hep bir telaþ bir kargaþa.
Meylim var sana ulaþan her yokuþa.
Ve her baktýðýnda,
Hýzla ve koþar adým,
Bir yürüyüþ baþlar içimde.
Yolum yolunda.
Çizgilerini takip ederim yüzünün.
Sensiz buruþmuþ bir yaprak gibi,
yalnýzým.
Rüzgar tutuyor ellerimden,
Ben sensiz susuz bir kýr çiçeði gibi savruluyorum.
Hafif kavruk bir tadý var sesinin.
Ben sensiz kuru bir dal gibi kavruluyorum.
Meylim var canýna, ve sen güneþi topluyorsun üstüne.
Tuhaf bir itiraftýr bu sözüm.
Meylim var canýna ve canýmý yakan da sensin,
Canýmý yapan da...
Rüzgar
Sosyal Medyada Paylaşın: