Gözlerim hep boþluða mý dalacak? Herþeyi anlamam için zamaným olacak mý? Ýçimde bir yerlere varýyorum Ölümle yaþamak arasýnda bir þey sanki... Ve o zaman da Amaaan!!! diyesi oluyor dilimin Ne farký varki Ha ölüm ha yaþamak... Çok az kaldý biliyorum Perdeler kapanacak birazdan Ne, zaman kalacak geride Ne de, mekan... ... Her uykuyu erteliyordum ya Bu uykuyu erteleyemeyeceðim galiba... Düþtüm artýk Kalkamýyorum... Düþtükçe de seni düþünüyorum... Hani hep derdin ya -güçlüsün- diye Güçlü deðilim artýk biliyormusun... Kaçýyorum Ölümün bana atacak adýmlarý çoðalýyor... Susuyorum Ölüm de susuyor... Sustukça -sustuðu her kelime- canýmý acýtýyor ... Ve o gel diyor artýk Olmaz diyemiyorum Nereden geldiðimi bliyorum Ama nereye gideceðimi hiç bilmiyorum... Vakit doldu galiba Ölüyorum...
’’YÝTÝK HATIRA’’ Sosyal Medyada Paylaşın:
recepguness Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.