Gittin yine gülerek,arkana da bakmadan,
Mardin,Hopa,Siverek, kafana da takmadan...
Sen benim öðretmenim; kutsal görev senin ki,
Huzur içinde evim, ne zaman devrildin ki...
Çocuklar senle güler, iyi yetiþtirirsen,
Memleket rahat eder, vatan sevgisi versen...
Ne kadarda az para, senin kazandýklarýn,
Bu da gönlümde yara, sana yaþattýklarým...
Her gittiðin köy yeri, seninle þenleniyor,
Güneydoðuymuþ adý, her zaman ünleniyor...
Emeklide olunca, rahat etseydin bari,
Kalbe sevgi dolunca, özlesek seni gari...
Hep adam ettiklerin, terörden uzak durur,
Helal tüm yediklerin, yapmadýn asla gurur...
Sen benim vatanýmýn doðulu öðretmeni,
Bayraðýmýn kanýmýn bekçisisin öyle mi...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.