Ankara’ya kim gelmiþ, kalbi coþkuyla çarpan
Mustafa Kemal Paþa, onun ardýnda toplan...
Seðmenler karþýlamýþ, Dikmen’in sýrtlarýnda
Millet baðrýna basmýþ, herkes ayrý gururda...
Meclisin çatýsýnda, yürekler birlik olmuþ
Vatana sevdalýlar, sanki güçlü bir kolmuþ...
Hainler boþ durmamýþ, baltalamak istemiþ
Ulu Önder azimle, cevaplarýný vermiþ...
Küçük bir Anadolu, kasabasý Ankara
Sen üzülme paþam var, olmasýn bahtýn kara...
Tüm savaþ planlarý, burada hayat bulmuþ
Uðruna savaþanlar, cesur yürekli kulmuþ...
Ta Polatlý’ya kadar, geliversede düþman
Yürek olmasýn heder, düþman þimdiden piþman...
Dimdik durdu Ankara, Kurtuluþ Savaþýnda
Düþmez gönlümüz dara, cesurluk var kanýnda...
Bugün baþkentimizsin, herkes senin baðrýnda
Baþýn kimse eðemez, kahramansýn sonunda...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.