BEN ölürken SEN gülüyorsun ;OLSUN...
Hastayým dayanýlmaz acýlar yaþýyorum
Gözümden yüreðime gözyaþý taþýyorum
Azimliyim bak, sensizliði aþýyorum
Zor da olsa alýþýyorum, yaþýyorum
Ya sen ?
Ben ölürken sen gülüyorsun; OLSUN....
Adýmý, soyadýmý çoktan unuttum
Ruhumu günlerce dizimde uyuttum
Eskiden çorak bedenlere buluttum
Þimdi suyum yok, kendimi de kuruttum
Ya sen ?
Ben ölürken sen gülüyorsun; OLSUN....
Ölüm baþucumda,seni görmesin kaç!
Ruhum ölümün kucaðýnda bir yol aç!
Allah’ ým bu ne tuhaf bir duygu ?
Bedenim kuruyor sanki aðaç.
Ya sen?
Ben ölürken sen gülüyorsun;OLSUN....
"Eden bulur." derler, sen bulma
Kapat vicdanýnýn sesini duyma
Ýstersen mezarýma kýrk yýlda bir uðra
Yeter ki KÝMSESÝZLÝÐÝMÝ YÜZÜME VURMA.
Ah sen!
Ben öldüm, sen hala gülüyorsun;OLSUN....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.