YEŞİL TREN...

Penceresinden el salladýðýn ilk trenle gittin
Son kez baktým buðulu, yosun yeþili gözlerine
Dikkat kesildim yüreðinden akan son sözlerine:
"Sana bir yeþil trenle geri döneceðim" dedin

Tek umudum sadece döneceðini bilmek oldu
Masum gözlerim kahroldu, mavi gözyaþýyla doldu
Kalbimdeki gonca dün açmýþtý, bugün geri soldu
Ayrýlýk rüzgarý esti, onun yapraðýný yoldu

O günden sonra hep bizi ayýran istasyondaydým
Belki de her þeyin bittiði ufuksuz bir yoldaydým
Hayali bir yeþil trenin gelmesini bekledim
Eskiden hatýra umuduma hüznümü ekledim

Sayamadým aradan kaç tren, kaç koca yýl geçti
Ýstasyondaki saç rengim siyahtý, beyazý seçti
Düþündüm buraya gelen trenler hiç yeþil deðil
O yeþil tren yaþlanan ömrümden ne zaman geçti ?

Dayanamadým karar verdim :"Sonsuza gidiyorum"
Eskisi kadar çok umudum kalmadý artýk biliyorum
Sen vefasýzsýn belki ama ben hala seviyorum
Yine de son bir kez:"Belki gelir Allah’ým " diyorum

Ýþte yine bir tren sesi geliyor çok uzaktan
Vücudum tamamen soðudu sýyrýldý o sýcaktan
"Tamam" dedim kendime son umutla ayaða kalktým
Renkli gözyaþlarýmý silip gelen trene baktým

Bir yeþil trendi, usulca bana doðru yaklaþtý
Adýmlarým farkýnda olmadan gittikçe sýklaþtý
Dört kiþinin omzunda tanýdýðým biri yaklaþtý
Gözyaþlarým tana taneydi ama artýk sýklaþtý

Evet, dediðin gibi geldin, sen sözünü tuttun
Söyle bana birtanem ölümü bensiz nasýl yuttun ?
Þimdi karþýmda bir musalla taþýnda yatýyorsun
Kalbimde de son akþam güneþi oldun BATIYORSUN...
Sosyal Medyada Paylaşın: