Yabancısı Kaldım

Elimi yüreðime koyuyorum
tam þuramda amansýz bir acý
içimde öyle bir acý var ki
sanki kör býçak içimi diliyor
yokluðun biliyorum
ama bilmezden geliyorum...


Sanki içimin yaylasýndan ölüme göç var
ruh coðrafyam yer deðiþtiriyor
yer gök yokluðuna dönüyor
içimin acýsýna bulutlar aðlýyor
kaç gündür aralýksýz þehrime yaðmur yaðýyor
yinede içimin yangýný dinmiyor
kâh ateþe
kâh dumana
kâh küle dönüyorum
Aþk’a semazenim.
Hüü diye dönüyorum...


Artýk ne gecenin
ne de gündüzün anlamý yok
ne acýsýz bir günüm
ne bir gecem var
her gün acýya provam var sanki
içimin aðrýsýnda deliren kuþlarýn yuvasý daðýlmýþ
ne onlara yuva
ne kendime omuz veriyorum
ne göðün mavisi yokluðuna çare
ne yaramý sarmayý biliyorum
garip bir haldeyim iþte...


Bu yüzden
ne zaman kendimi tamire kalksam
içimde ki kör býçak kendini gösterir
yokluðun içime oturuyor
sürer anýlar yokuþuna
soluksuz kalýrým
susan dilime inat
içim haykýra haykýra seni aðlar
her yol sana çýkar
her sokak çýkmazým olur
ayrýlýktan bir düðüm daha atýlýr boðazýma
sesimi yutmarým
dilim tutuk, sukût ederim...


Hani þimdi çaðýrsan, bir kez caným desen
yüreðim soluksuz sana koþacak.
ben þairin
sen bitmeyen þiirim olursun ya
boþ ver...


Lakin bu kadar kolay deðil
keþke avuçlarýna býraktýðým yüreðime iyi baksaydýn
her þiirde öldürmeseydin
satýr aralarýna gömmeseydin beni
gözümden, gönlümden düþmeseydin
keþke dünsüz, yarýnsýz býrakmasaydýn beni...


Tam þuramda elimi koyduðum yerde
öyle bir aðrým var ki
adý yarým kalmýþlýk
adý yokluðun
adý sen olan
nasýl unutulur bilmiyorum
yabancýsý kaldým...


ASMEROZ-62
Gülþen Polat


Sosyal Medyada Paylaşın: